သမိုင္းဝင္ အညစ္အေၾကးမ်ား

မလူးသာ မလြန္႔သာ ဆႏၵေတြနဲ႕ မထိတ္သာ မလန္႔သာ ေရရႊတ္လို႔
တဖြဖြ ငါတို႔ ေျပာၾက တသသ ငါတို႔ တမ္းတၾက ကိုးကြယ္မိၾက
အဆံုးထိ နစ္ဝင္ အစြန္ထိ ကၽြံက် မသိျခင္းကို မသိျခင္းလို႔ မသိၾက
(အနတၱသေဘာကို သံသယ ရွိေနေသး သမွ် သံသရာမွပဲ နစ္လိုက္ၾက)
မရွိေသးရင္ ဝယ္ျပီး ရူး ဝယ္ျပီးမိုက္ၾက.. အတၱနန္းေတာ္ရဲ႕ ခမ္းနားမွဳ အမိုက္အေမွာင္မွာသာ
ေပ်ာ္ရႊင္ၾက (ဆုေတြလဲ ပန္ၾကရဲ႕...........)
မနက္ျဖန္မ်ားစြာရဲ႕ လက္မွတ္မပါတဲ့ ခရီးေတြကို စီးနင္း လိုက္ပါၾက
(ဘူတာေတြသာ ဥၾသဆြဲသြားၾက)
ဘယ္ ညေနမွ ေလမတိုက္ခ်င္ေန မိုက္ရူးရဲဆန္ဆန္ ေလကို ျပန္တိုက္ၾက
ကမ္းေတြ မရွိ စည္းေတြ မဲ့ၾက...
ကမ္းေတြပဲ့က် တံတားေတြက်ိဳးက်
ကပ္ဆိုက္ေနတဲ့ ညေတြကို မ်က္ႏွာလြဲခဲပစ္ ျဖတ္သန္းၾက
တူးၾက ဆြၾက သန္းခုနစ္ေထာင္ေျမာက္ ဒုကၡကိုလဲ ရယ္သြမ္းေသြးမိၾကရဲ႕
ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမွဳ  ျပႆနာ၊ အက်င့္ပ်က္ ခ်စားမွဳ ျပႆနာ၊ .... ျပႆနာ..
ျပႆနာေပါင္းမ်ားစြာ ရဲ႕ စိန္ေခၚမွဳကို ငါတို႔ဟာ ငါတို႔ဘာသာ ေအာ္ဟစ္ၾက ဆူညံၾက
ဘာမွ ျဖစ္မလာတဲ့အခါ ဒီအစေတြပဲ ျပန္ဆြဲဆြဲ ထုတ္ၾက
ရွည္လ်ားလာျခင္းသာ အဖတ္တင္ၾက
ကယ္တင္ၾက ေထာက္ပံ့ၾက အားေပးၾက သူ႔ အရပ္ သူ႔ဇာတ္ မႏိုင္ရင္ လႊတ္သာ ခ်ၾက
အားမလို အားမရ အခ်င္းခ်င္းလဲ ဆဲၾက ဆိုၾက... တုိၾက ရွည္ၾက.. ကြဲၾက ျပဲၾက ေျဖာင့္ၾက ေကာက္ၾက
ဘဝထဲက သဘာဝေတြကို ေရာင္စံုေတြ ေရးျခစ္ၾက...
ငါတို႔ေတြ ေခတ္အပ်က္ၾကီးထဲမွာ ေနေနၾက
ဘာမွ ျဖစ္မလာတဲ့အခါ ဒီအစေတြပဲ ျပန္ဆြဲဆြဲ ထုတ္ၾက
ရွည္လ်ားလာျခင္းသာ အဖတ္တင္ၾက
မလူးသာ မလြန္႔သာ ဆႏၵေတြနဲ႕ မထိတ္သာ မလန္႔သာ ေရရႊတ္လို႔
တဖြဖြ ငါတို႔ ေျပာၾက တသသ ငါတို႔ တမ္းတၾက ကိုးကြယ္မိၾက
.............................................................................ၾက..
ဂြတီး ဂြက် ဘဝထဲမွာ ငါတို႔ ေမြးဖြားလိုက္ၾက ေသလိုက္ၾက...။    ။

လက္ဝဲ